4 Bijna volwassen

Mijn moeder had inmiddels een zoon erbij. Ze vond het erg zwaar omdat het een huilbaby was. 

Aangezien er niets uit de weg geruimd was,  en we probeerden samen verder te gaan , kwamen er toch weer problemen. Het is een moeder die genoeg aan zichzelf heeft met een dochter die om aandacht schreeuwd. 

Inmiddels had ik een nieuw vriendje. Ik vond het erg fijn dat hij een gezin had. Vader , moeder en 3 broers. Ik kwam er graag en vertelde dan ook over mijn pijn en de problemen tussen mij en mijn moeder. De moeder van mijn vriendje bood aan dat ik bij hen mocht komen wonen. IK pakte dit met beide handen aan. 

Zo kwam het dat ik weer verhuisde en de relatie tussen mij en mijn ouders in de ijskast terecht kwam. 

Ik behaalde mijn diploma op de LEAO , wat een wonder was aangezien ik meer gespijbeld heb dan ik op school ben geweest, en kreeg een baan in het ziekenhuis als interieurverzorgster. 

Ik werd 17 , 18  en op mijn 19de kregen ik en mijn vriend een huis aangeboden van de woningbouwstichting. We hadden ons inmiddels ook verloofd. 

Op mijn 19de mistte ik meer dan ooit het contact met mijn familie. Ik kon maar 1 manier bedenken om geaccepterd te worden en dat was om me opnieuw aan te sluiten bij de jehovah's getuigen. Mijn moeder had zich inmiddels ook laten herstellen ( je gaat naar de ouderlingen - komt voor een commissie - betuigd berouw en spijt aan hen - en dan wordt je hersteld - weer waardig in de ogen van hun god het wachttorengenootschap met 'het besturend lichaam / het hoofd van de organisatie  ( Dus niet Jezus als hoofd die de gemeente bestuurd ) , die de regels maken ) .

Ik nam bijbelstudie ( voorwaarde ) en dat bracht best nog wat spanning tussen mijn vriend en mij. Hij vond het erg bedreigend en zijn moeder zei ook al : 'jehovahs getuigen maken families kapot en laten kinderen dood gaan , het is een sekte ! 'Hoe waar zag ze het,  in de simpelste omschrijving die je kunt bedenken. 

Als je bijbelstudie neemt is het ook de bedoeling dat je toewerkt naar de doop want anders ben je natuurlijk nog steeds niet een echte jehovah's-getuigen  Christen ! 

Ik deed het maar wat graag want : 

1 ) mijn vader was dan blij 

2 ) ik zou dan niet meer vernietigd worden in armageddon . Daar heb ik angst over gehad van 14 jaar tot 19 jaar oud. 

Voor ik me kon laten dopen moest ik wel eerst getrouwd zijn dus zo kwam het dat ik op mijn 21st ging trouwen. Ik had daar een prachtig beeld bij gecreéerd . Mijn vader blij en mijn moeder blij en ieder blij en één happy familie . Dat beeld dus eigenlijk. Waar voor 1 keer de zon zou schijnen. 

Ik zag het al helemaal voor me ! Mijn vader ( en zijn vrouw ) en mijn moeder aan dezelfde tafel , trots op hun dochter en aan de andere kant mijn schoonouders . Voor die tijd mijn vader gebroederlijk / gezusterlijk in het huis van mijn moeder vanwaar ik uit trouwde. 

Mijn inmiddels nieuw geboren zusje als bruidsmeisje en mijn kleine broertje als bruidsjonker. Perfect ! 

Maar mijn vader zei : NEE , geen bruidsmeisje voor jou . En ook nog dat hij niet van plan was om samen met mijn moeder aan een tafel te gaan zitten en al helemaal niet in haar huis zou gaan komen.Bovendien zou hij in het 'paradijs 'toch aan de andere kant van de wereld gaan wonen , ver bij mijn moeder vandaan !  Ik heb het een paar maanden geprobeerd om hem wel zover te krijgen. Ik smeekte hem voor eén keer zijn dingen aan de kant te zetten en er voor mij te zijn. Maar Nee bleef NEE . Dat maakte dat ik een week voor de bruiloft een zenuwinzinking heb gehad. 

Maar ik had geen keus dan sterk te blijven en te gaaan trouwen. 

Mijn vader is niet geweest als alleen even in de trouwzaal. Geen vader wat me weg gaf ( hij was het trouwens al niet eens met dit huwelijk omdat mijn vriend een 'ongelovige was ') . Mijn vader nergens op de foto . 

Mijn oma is wel geweest. Mijn oma die mijn hand altijd al vast hield in de vroegere kerk en me naar de doop heeft gebracht.( die doopjurk heeft mijn vader overigens kapot geknipt en verbrand toen hij jehovahs getuigen werd omdat het ineens symbool vond staan voor afgoderij ). 

Dit ben ik niet maar een voorbeeldfoto van de doopjurk want die foto's moesten ook kapot natuurlijk 

 Pas in mijn latere leven besefte ik hier de betekenis van en ben God dankbaar dat hij zo veel van mij houd. IK verheug me op de dag dat ik haar terug mag zien

 Dit ben ik net na de geboorte Ik en mijn oma op mijn trouwdag

21 en getrouwd , een huisje ,allebei een baan  en op weg naar de jehovahs-getuigen doop. Ja , alles zou goed gaan komen want mijn vader had ik ook alweer vergeven ( dat wil zeggen het ingesliikt ). Het uitte zich een paar keer in suicide gedrag en een niet te uitten woede , pijn en verdriet . Als ik maar geaccepteerd werd ! 

Nog 1 keer kreeg ik het erg zwaar te verduren en dat was toen mijn broer een jaar later ging trouwen . Met mijn vriendinnetje. Op die dag verzamelden we ons in het huis van haar ouders alwaar mijn vader en mijn moeder blijkbaar wel ineens in dezelfde ruimte konden staan. Dat ik daardoor alleen maar bezig was om tranen weg te slikken en de enorme pijnlijke brok in mijn keel de komende uren voelde dat deed er eigenlijk niet toe , net zo min als dat mijn zusje één van de vele bruidskindertjes was. Slikken , mond dicht en door gaan. Want er was toch niemand die me zou horen. 

deel 5 : brieven.webnode.nl/news/in-mijn-twintiger-jaren-/