Mijn verhaal
42 jaar geleden ben ik geboren in een dorpje in de Betuwe. Iedereen ging naar de kerk en de mensen kwamen van heinde en verre naar onze kerk. Elke Zondag , 2 keer per dag , en de rest van de dag rusten.
Het was de Gereformeerde Gemeente te Opheusden.
Weet je dat ik eigenlijk geen bewustzijn heb van het reilen en zeilen in onze kerk ? Ik weet alleen maar dat het enorm groot aan deed voor mij. Ik durfde dan ook nooit naar de wc te gaan. Bang dat iedereen me na zou staren terwijl ik dat lange deel moest af leggen naar die inmens grote deuren. Het is dan ook een keer mis gegaan waardoor ik niet durfde op te staan terwijl we een Psalm gingen zingen.
Ik zat altijd voor in naast mijn oma. Ik rechtst van haar en mijn broer links van haar.
Mijn oma gaf ons pepermuntjes en ze had mijn linkerhand altijd vast . Dan drukte ze met haar vingers op de top van mijn duim. Ik merk dat ik dat nu ook bij mijn dochter doe. Dan ben ik weer even met haar , mijn oma .
Ik herinner me de dominee op de kansel. met een zwart gewaad en witte boord al zingend de dienst doende. Het was in die tijd Dominee VerBeek. Ergens in de jaren 80 gestorven , of misschien einde jaren 70.
Ik weet nog dat we met onze school allemaal langs de kist moessten lopen. Het was een bijzondere ervaring . Deze Dominee was namelijk bekeerd , dus nu bij God in de Hemel.
Die hemel leek mij helemaal niets. Straten van goud ? IK houd niet van goud !
Achter ons zat een vrouw. Ook bekeerd ! Dat betekende dat ze aan het avondmaal deel nam. Daar zaten er maar een paar mensen aan. Meer niet , de rest was niet bekeerd.
De preken weet ik dus niet meer als alleen maar de dreiging die ervan uit ging. Bekeerd u , bekeerd u. Ja maar ......Hoe dan ?
Hel en verdoemenis. Dat was wat je te wachtten stond als je niet bekeerd werd. Ja maar ....Hoe dan ?
Een vak , links van ons , daar zaten de diakenen en de ouderlingen. Zwart in het pak. Voor de dienst begon waren ze staande aan het bidden. Heel serieus , al heen en weer schommelend.
Het bekeringsverhaal was trouwens iets waar je verder geen vat op had. Het was namelijk al bepaald. Helemaal van te voren. Dus bekeren ? Ja maar .... Hoe dan ?
Ik weet dat ik altijd een hoedje op had naar de kerk. En een blauwe jas.
Na de dienst gingen we naar huis. De mannen staken hun sigaretje op direct na het buiten treden. Iedereen lopend naar huis. Dat was het beste , behalve dan de mensen van heinde en verre . Dat was logisch dat ze met de auto waren , maar het beste was toch wel lopende.
Thuis gekomen aten we altijd sla met aardappels. Daarna gingen mijn ouders rusten en wij moesten stil zijn. Wachtend tot het weer 6 uur in de avond werd want dan ging de tweede ronde kerkbezoek in.
Al moet ik zeggen dat ik ook herinneringen heb van bezoek op zondagmiddag en kaarten met het bezoek.
Verder herinner ik me dat ik altijd in de tas van mijn moeder aan het schumen was , op zoek naar snoepjes . En natuurlijk de zakken van het jasje van mijn vader , op zoek naar halve rolletjes pepermunt.
Mijn vader zat altijd helemaal achterin de kerk . Bovenin op de verdieping. Ik denk dat mijn moeder nooit mee ging. Volgens mij ging ze wel eens naar de hervormde kerk toe. Dat was wat 'lichter' allemaal .
Op een dag wilde ik eens een keer niet mee naar de kerk. Denk ik . Affijn , mijn vader dacht daar anders over. Dus dwong hij me mee en ik verzette me onderweg. Mijn vader kreeg zo'n woede over zich dat hij me helemaal weer naar huis gesleept heeft , in de keuken gekwakt en daarna me een hoekje in getrapt , daarna naar boven geschopt met een opdracht voor mijn moeder dat ik de hele ochtend boven kon blijven.
Verder waren er altijd wel spanningen thuis die ik haarfijn aan voelde maar glashard ontkent werden. Er werd wel meer ontkent thuis. Bijvoorbeeld van het hebben van een tv. Die werd weg gestopt achter een gordijn van dikke grauwrode stof als de dominee op bezoek kwam.
Nou ja , en daarna kon die weer tevoor schijn.
Ik zat op een hele Christelijke school. Geen broeken , lang haar. Dus knipte mijn moeder mijn haar af. Nou , dat heb ik geweten zeg op school. Ze kwamen als bijen op de kortgeknipte honingharen af. Ja , daar sta je dan met je goede gedrag. In de pauze stond ik altijd alleen . Ik had maar 1 vriendinnetje. Die ging tussen de middag atijd mee naar huis want ze kwam iedere dag met de bus naar school omdat deze school natuurlijk de beste was.
Ik werd enorm gepest op die school. Ik weet nog dat ze me een keer achterna kwamen met een kippenpoot met een spier er nog in waarmee ze die poot konden laten bewegen. Ook weet ik nog een keer dat ik naar een jongen geduwd werd. Klaas vroeg in de Wei heette die jongen. Een lange slungel met flaporen. Ze dachtten dat ik verliefd was op hem en dat klopte ook wel een beetje. Ik viel altijd voor de outsiders. Maar als ik mijn beklag deed bij mijn broer dan zei hij : 'Je zult het er wel naar gemaakt hebben '. Ja , dat was mijn broer. Hij had ook een keer ruzie en ik sprong er voor want niemand kwam aan mijn broer namelijk.
Ondanks dat we kerkelijk en christelijk waren voelde ik altijd al wel dat ons gezin anders was dan andere gezinnen. Het zal de oneenheid geweest zijn .
Op een dag , ik was 8 jaar oud , kwamen mijn broer en ik beneden . Mijn moeder zat huilend aan de telefoon . Toen ze ophing kregen we 2 minuten om onze spullen te pakken. Onze spullen moesten we in een vuilniszak proppen en daarna kwam er een taxi voor rijden. Waar we heen gingen wist ik niet . Ik wist alleen dat ik dacht : 'Nu komt papa alleen thuis en dan weet hij niet waar we zijn '. Vreselijk vond ik die gedachte.
We werden afgezet in Oosterbeek. In het blijf van mijn lijf tehuis kregen we een kamer toegewezen. In dat huis zaten allemaal vreemde vrouwen met problemen. En daar zaten we dus tussen.
In de loop van de tijd dat we daar zaten kwam mijn vader ons op een gegeven moment halen in de weekenden. Die spanning weer en dat schuldgevoel wat ik plaats vervangend op me nam !
Na een poos , het zullen 6 maanden zijn geweest , verhuisden we naar een camping waar we een stacaravan betrokken. Mijn broer en ik kregen een regenpak wat we helemaal te gek vonden. Al dansend in de regen probeerden we hem uit.
We kregen dat regenpak omdat we naar onze oude school moesten fietsen alwaar de leerlingen om ons heen drongen , nieuwsgierig naar ons verhaal. Nu begrijp ik ook pas dat we blijkbaar maanden niet op school waren verschenen. Van de ene op de andere dag lag mijn vader naast mijn moeder in de stacaravan. Er barste een drama los want mijn moeder begon onbedaarlijk te huilen. Ik heb nog nooit iemand zo horen huilen. Met ons gezin staptten we bij mijn vader in de auto omdat de tijd op de camping er blijkbaar op zat en het gezinsleven nam weer zijn aanvang alsof er niets gebeurd was.
Toen ik 9 jaar oud was nam mijn moeder bijbelstudie van Jehovahs getuigen. Voor deze mensen werd juist erg gewaarscuwd vanuit de kerk. Dus dat gaf veel spanning in ons gezin. Doordat mijn moeder veranderde in de ogen van mijn vader , maar logisch te verklaren omdat ze een luisterend oor had gevonden , werd ook hij nieuwsgierig naar die bijbelstudie.
Het kwam zo ver dat we 's ochtends naar de vergadering van de Jehovahs getuigen gingen en 's avonds naar de kerk. Langzaam maar zeker gingen we meer en meer naar de vergarderingen totdat mijn ouders helemaal braken met de kerk. Dat was de dag dat ze zich lieten dopen en wij een ander leven kregen. Geen sinterklaas , kerst en wat nog meer. Dat moest ik dan weer verklaren op school . Het was ook een vreemde positie om ineens schuld te dragen als je een traktatie van een jarig kind aan zou nemen. Heel zwaar zo'n verandering voor een kind die die verandering niet snapt. Maar wat ik wel begreep was dat de lucht in huis geklaard was en het best aangenaam was in die grote Jehovah getuige familie.
Ik werd bevriend met een meisje wat later de vrouw van mijn broer zou worden. We speelden veel samen en ik logeerde ook bij haar. Samen met haar zussen deden we leuke dingen zoals muziek maken . Ik weet ook nog dat haar vader boerderij dieren gekocht had en we samen een hele boerderij bouwden met een echte vijver erin. Ook gingen we naar haar oma toe waar we de schoenen van die oma aan deden.
De moeder van het meisje had eens een identieke jurk gemaakt voor ons voor de kringvergaderingen ( samenkomsten van meerdere gemeenten ) . Op die kring kreeg ik zoveel snoep dat ik alleen nog maar kon spugen en we naar huis zijn gegaan.
Als ik naar huis ging van de logeerpartijen dan had ik altijd veel verdriet. Het was het gemis van een echt , hecht gezin.
Want zoveel lucht had het nieuwe geloof nu ook weer niet gebracht. Wat eigenlijk vreemd is want ware oprechte Christenen worden wedergeboren en kunnen vanaf dan met alle problemen en vragen bij God de Vader terecht en hij zal je dan leidden door middel van de Here Jezus . Zijn schapen horen zijn stem ...
In plaats daarvan had mijn vader teveel gedronken en was mijn moeder uit pure angst de straat op gerend in ondergoed. Wij , de kinderen gingen onze ouders troosten en de ouderlingen in paniek bellen. Die zijn gekomen en de boel werd gesust.
Mijn moeder kreeg een relatie .......
Het was de ouderling die ons tot het geloof van de Jehovahs getuigen bracht. Het was uiteraard een geheime relatie.
Op een dag kwamen mijn broer en ik beneden en zat mijn moeder aan de telefoon. Het was eigenlijk zo dat mijn moeder een nieuwe regel had voor mijn broer en ik. We mochten niet eerder dan zo en zo laat beneden komen zodat ze eerst met de ouderling kon bellen nadat mijn vader naar zijn werk was vertrokken.
Mijn vader kreeg vermoedens en is van zijn werk weer naar huis gekomen. Op het moment dat wij beneden kwamen bonktte mijn vader buiten op het raam en gooide mijn moeder van schrik de hoorn op de haak.
Ik stond met mijn broer de vaat te wassen en mijn broer zei : 'Anita , papa en mama gaan scheidden'. Het bord gooide ik op de grond en alle grond verdween onder mijn voeten. Ik heb 2 uur lang gehuild. Mijn vader heeft mij getroost.
Niet veel later gingen we uit eten waar ons werdt mede gedeeld dat dit het laatse diner samen was , dus was het een afscheidsdiner. Vreselijk ! Die ochtend daarop was ook vreselijk . Dat was namelijk het laatste ontbijt samen.
Niet alleen mijn moeder ging maar ook mijn broers. Dus had ik op de leeftijd van 11 jaar ineens geen broers meer om mee op te groeien. In plaats daarvan ging ik voor het welzijn van mijn vader zorgen. Ik en mijn vader bleven samen achter.
Deel 2 brieven.webnode.nl/news/tienerjaren-/
