Steeds meer richting

Ik had me op internet aangesloten bij Christelijke groepen. In mijn eigen omgeving kon ik mijn geloof niet delen dus was dit een manier om met gelijkgestemden te praten. 

Maar hoe fijn ik dat ik vond , het kon nooit vervanging brengen in mijn leven. 

Een leven met mijn 4 kinderen waar ik zielsveel van houd en waar ik dankbaar voor ben maar waar ik niet meer mee kan delen dan voor ze te willen zorgen en ze bij te staan met alles wat ons bezig houd. De liefde in mijn hart gepland , de eeuwig durende en onvoorwaardelijke liefde van Mijn Hemelse Vader die kon ik niet delen.Wel kan ik Zijn licht,  aan mij gegeven,  delen. Gelukkig. Het zijn mooie kinderen. Ik weet zeker dat ze ook beschermd zijn. Ze hangen niet op straat en gaan niet om met foute vrienden. Mijn jongens liggen zelfs vroeg op bed en staan serieus in het leven. Hardwerkend en met normen en waarden. 

Mijn smeekbeden zijn niet minder. Ze komen recht uit een moederhart ! 

Ik probeer dat licht te laten schijnen . Maar het niet kunnen delen van dingen des geloofs   zorgde nu juist wederom voor een eenzaam bestaan in mijn gevoels leven. 

Bitter zoet. Zoet omdat ik dankbaar ben dat wij een gezin vormen maar bitter omdat er geen verbinding in geloof is. 

Dankbaar dat ik in ieder geval altijd te rade kan gaan bij de Here Jezus . Jesaja 9 : 5 : " Zijn naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst;

Toen het geloof boven kwam sloeg de werkelijkheid heel hard in bij mij. Hoe had ik zo onbewust en zo stom kunnen zijn de afgelopen jaren ? Hoe had dit kunnen gebeuren ? Spijt is te zacht uit gedrukt. Ik kon maar 1 ding hiermee en dat was vergeving vragen en het in Zijn handen leggen. Mijn macht is te beperkt tot helemaal geen macht hierin. 

Ik bid  , iedere dag , avond aan avond en dat zal ik blijven doen tot ik dat niet meer kan of niet meer hoef te doen. Ook besefte ik wat ik ooit beloofd hebt in mijn jehovahs getuigen tijd. 

Ik had het vreselijke gevoel dat ik een belofte gebroken heb. 

" Heel graag wilde ik een gezin stichtten maar het zwanger worden wilde niet lukken. Daar was ik iedere maand weer verdrietig om. Op een dag was ik bij mijn vader en die zei dat hij wat wilde vertellen aan mij . Mijn broer zijn vrouw was zwanger geworden. Dat nieuws kwam hard aan bij mij omdat dat het geen was wat ik zo intens wenstte . 

Ik heb in die tijd heel wat gebeden om een wonder en uiteindelijk heb ik zelfs een belofte gedaan, Een belofte waar ik nog niets van overzien kon maar ik meende ieder woord. De belofte aan God was dat ik mijn kind , wanneer ik zwanger mocht worden , zou opdragen aan Hem ( toen niet mijn Hemelse Vader maar Jehovah zoals wij hem moesten noemen ) . Wat ik daarme bedoelde was dat ik mijn kind in het geloof zou op voeden. " 

Lees meer: https://brieven.webnode.nl/news/in-mijn-twintiger-jaren-/

Beloften maken schuld ? Mijn Ja was toen toch Ja maar ik heb het gewoon laten zitten ...

Ook daar vocht ik enorm mee. Maar ook daar moest ik vergeving voor vragen en het in Zijn handen leggen. 

Het enige wat ik kon doen was mijn kind lief hebben en meer niet aangezien mijn zoon ook nog eens niet op vrouwen valt. Dat was me al duidelijk toen hij 8 jaar oud was. Ook dat is een strijd. De strijd wel te verstaan dat mijn zoon niet kan zijn zoals de rest. Want hij heeft nog nooit een relatie gehad en ik had hem ook een relatie gegund. Dat is wat iedere jongen van 19 jaar wilt.  Ik kan niet ontkennen dat ik soms denk dat , omdat ik mijn belofte niet waar gemaakt heb , ik dit met mijn zoon te dragen heb. U begrijpt dat ik schuld voel. 

En zo zijn er in de hoge hoogten van de Liefde die ik voel ook de diepe dalen van spijt. 

En dan besef ik maar al te goed wat een leven zonder God betekend. Want ik heb Hem los gelaten in het jaar 2000. In ieder geval heeft Hij mij nooit los gelaten want te midden van mijn leven heb ik gelukkig ook veel wonderen mogen mee maken. Wonderen waar ik nu dank voor kan zeggen. 

Het jaar 2014 kwam ook weer aan zijn einde . 

Dit was waar ik het mee af mocht sluiten voor mij en alle mensen die betrokken waren in mijn leven . Want ik plaats in mijn schrijven de Bijbeltekst over de liefde uit 1 Kor 13 . Een zin is : Rekend het kwade niet aan .....

Als ik uit Gods Geest wedergeboren ben en alles is uitgewist dan dien ik dat voor mijn verleden het zelfde te doen. Ja, alles is kapot gemaakt door dingen buiten mij om en door dingen waar ik vol verantwoordelijk voor ben maar haat heeft er in ieder geval geen plaats voor mijn familie. . Eerder liefde en dat maakt dat ik voor mijn familie bid. Soms tob ik meer met mijn eigen beeld. Dat ik niets waard ben , nergens goed voor ben , niets nut , onwaardig ,niemand. Ik hoop dat ik op een dag ook dat weg mag doen. 

Het is nu beter om de toekomst vol vertrouwen in te gaan en niet stil te staan. Want dat weet ik ook inmiddels in mijn verstand , niet helemaal in mijn gevoel , dat alles onder Zijn controle staat en er niets gebeurd wat Hij niet toe laat. 

Het zijn de dingen die ons beperkte kennen niet kan zien .

Dat betekend dat ik controle los moet laten . 

Ik zie : 

mijn vader , zijn vrouw , mijn halfzusje , mijn stiefbroer en zijn gezin , 

Mijn oudste broer en zijn kinderen 

Mijn jongste broer en zijn vriendin 

Mijn halfbroer en zijn gezin 

Niet meer. Kapot gemaakt door ons leven en door het wachttorengenootschap. 

Ik zie mijn moeder en haar man. Dat wel , en dat neem ik voor heel wat waard . 

Liefde ontbreekt er. En als er geen liefde is , is er ook geen vergeving mogelijk . Dit heeft jezus gedaan op het moment dat hij aan het kruis ging. Daar bracht hij alles wat er heerst in onze familie. Op een dag zullen blinden de ogen open gaan en de doven zullen weer horen. Niet op mijn tijd , want dat heeft jammerlijk gefaald zoals blijkt uit mijn geschiedenis , maar alles op ZIJN TIJD ! 

Ik houd me vast aan de parels. De parel is dat ik in de posiie mag verkeren te bidden uit oprecht hart en daarom uit ingegeven liefde voor al mijn dierbaren. 

Zo sluit ik het jaar 2014 af  voor mijn verleden :

 "Ik heb al je fouten uitgewist ( jezus ) "

En tot slot :

Hoe kan ik verder leven, hoe moet ik verder gaan.
Kan ik ooit vergeven, wat mij is aangedaan.
De woorden in mijn ziel, de haat en bitterheid,
lijken niet te helen niet door woorden, niet door tijd.


Refrein:
Maar als er vergeving is, kan er genezing zijn,
van de pijn en het verdriet diep van binnen.
Als er vergeving is,kan er genezing zijn,
en de weg van herstel kan beginnen.


O God, ik heb U nodig, Ik kan het zelf niet.
Ik lijk haast te verstikken, in angst en in verdriet.
Hoe kan ik ooit vergeven, zoals U mij vergeeft,
dwars door alles heen wat mij beschadigd heeft.


Geef mij de kracht van Uw liefde om verder te gaan,
ook al zal er een litteken blijven bestaan.
Want is Uw liefde niet sterker dan de dood,
en Uw vergeving niet dieper dan mijn nood?


Want waar Uw vergeving is, zal genezing zijn,
van de pijn en het verdriet diep van binnen,
waar Uw vergeving is zal genezing zijn
en de weg van herstel kan beginnen.

Zie lied beneden .......

Volgend deel : brieven.webnode.nl/news/links-in-het-midden-of-rechtsaf-2015/