Lief klein meisje 

Ik heb je altijd gedragen 

Probeerde het leed voor je te dragen 

Maar ik moet gaan want ik ga op reis

Ik zal je nooit vergeten

Je zult altijd in mijn hart zijn

Je hoeft niet meer groot te worden

Blijf jij maar klein

Ik moet nu verder om te groeien en op te bloeien

Dat kan alleen op mijn reis

Hier ben ik dan 

Ik omarm je met open armen

Dat doe ik voor jou klein meisje

Aan het eind van mijn reis ,

kom ik je weer tegen in mijn sterker hart

zal ik je beter kunnen verwarmen 

Ik schreef dit gedicht voor mezelf , aan mijn verleden 

Ik deed alles wat ik wist en in mijn vermogen lag. natuurlijk had God mij nooit los gelaten maar dat wist ik toen helemaal niet. Ik las mijn Bijbel maar wist nog niets . Op dat deel van mijn leven wist ik alleen dat ik van mijn verleden af moest. Dat was de enige manier om echte vergiffenis te kunnen schenken en liefde te kunnen voelen. Het enige wat ik altijd wel dacht was dat er een reden moest zijn voor mijn leven. Ik maakte een afspraak me een regressietherapeut omdat ik naar de reden zocht. Ik begon te geloven dat dit leven niet het enige kon zijn wat er was. We leven , de ene in overvloed en de ander in ellende en dan ga je dood en dat is dat. Zinlozer dan dat kon het niet worden dus wist ik zeker dat het zo helemaal nooit de bedoeling kon zijn. 

Ik hoopte dat ik in de regressietherapie naar 'mijn vorig leven 'kon gaan. Misschien was ik wel een hele slechte vrouw geweest en moest ik het zien goed te maken in dit leven. Dan zou het zin kunnen hebben . 

Gelukkig kwam ik helemaal niet in een vorig leven ( Hoe kan het ook anders , Jezus zelf was het die mij daarvoor beschermde maar dat wist ik toen niet , anders zou ik nu weten dat het de gevallen engelen geest waren die mij die leugen hadden laten zien ) , maar ik kwam tot aan mijn moeders buik. Ik zag daar dat kleine Wezentje zitten die al veel verantwoording te verduren kreeg. Later hoorde ik , toen ik weer opnieuw contact had met mijn moeder , dat mijn vader mijn moeder heeft mishandeld toen ze zwanger was van mij. 

Dat kleine wezentje werd ineens omringt door een veilige hand en weg gezet in een veilig hart van liefde. Verder in deze sessie zag ik me samen met mijn moeder in een veld. Alleen zat er een touw om mij en mijn moeder heen. Ik durfde dat touw niet van me af te doen want ik was bang dat mijn moeder zou vallen. Toch liet ik het touw van me af vallen en zag mijn moeder heel blij rennen door het open veld. Dat was het moment dat ik eindelijk kon gaan zitten en genieten van de vrije blijdschap van mijn moeder. 

Opgelucht en in vrede ging ik naar huis. Daar schreef ik een gedicht over los laten aan mijn moeder , stopte die in een fles en liep naar het water. Daar liet ik mijn moeder gaan. Tenminste , alle verdrietige dingen die ik aan mijn moeder verbond. Nu kon ik werkelijk vergeven .

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mijn dochters mochten eindelijk naar de kleuterschool. Dat scheelde al weer heel veel voor mij. IK kon nu eindelijk wat tijd voor mezelf krijgen. Mijn oudste zoon ging naar de middelbare school en mijn jongste zoon ging terug naar het speciale onderwijs. Die was een jaar op regulier onderwijs terug geplaatst met een 'rugzak 'maar het bleek niet de juiste plek voor hem te zijn. Mijn oudste heeft de eerste 2 jaar op het VMBO veel moeilijkheden gekend wegens pestgedrag. Daar had ik hem voor op een sociale vaardigheidstraining gedaan , hopend dat hij sterker zou worden. Pas vanaf de derde klas ging het beter met hem. Achteraf had hij gewoon speciaal onderwijs nodig gehad maar dat werd niet goed gezien omdat hij erg goed kon leren en niet op viel. Het zeer rustige ,was juist een reden voor extra begeleiding. Jaren later kwam er ook uit tests , omdat hij vast liep , dat hij ADD had . Wel wist ik al die jaren dat het een jongen was die niet gepushd moest worden omdat het juist stress opleverde bij hem. Met geduld benaderde ik hem. 

ZIjn grote droom was Amerika. Hij leerde online een Amerikaans meisje kennen en we hebben haar over laten komen en het jaar daarop is mijn zoon naar Amerika gegaan. Ik vond dat , gezien zijn dromerige en zeer rustige aard een topprestatie van hem. 

Bijzonder ervaring 

Op een ochtend stond ik onder de douche. Ik zal vast in die tijd veel gevochten hebben met de weg van loslaten. Ik weet dat ik de Bijbel las maar ook weet ik dat ik van allerlei andere dingen las. Onderwerpen die gingen over liefde. Onderwerpen die gingen over God in Alles. God in de mens , de natuur , Dat was God. Vroeger in de kerk had ik geen begrip van God als alleen maar het aanhoren over bekering , niet wetende wat dat in hield. Mijn enige gebed was : Ik ga slapen ik ben moe , sluit mijn beide oogjes toe , Here houd ook deze nacht over mij getrouw de wacht , Amen amen..

Als heel klein meisje had ik ernstige nachtmerries. Ik was altijd zeer angstig. Heel lang heb ik de volgende nachtmerrie gehad :

- In de hoek van mijn kamertje bovenin hing een klosje garen. Vanaf dat moment werd mijn kamertje altijd heel erg groot. Beangstigend groot en zeer onveilig. Dan begon het klosje te draaien , steeds sneller en sneller , net zo lang tot al het draad zich door mijn kamertje verspreidde en over ging in ijzerdraad wat aan alle kanten in de knoop zat. 

Mijn ander nachtmerrie was gruwelijk :

- Vanuit ons huis zag ik een man lopen. Die man had een mens achter zich aan die door hem over de grond werd gesleept. het was geen gewoon mesn maar een mens wat gevild was , zonder huid dus ,helemaal rood van het bloederige  en slap en in pijn mee gesleept werd. 

Ik vind dit geen normale dromen voor een kind van 5 jaar oud. 

Bij Jehovahs getuigen werd het een boze God die een oorlog zou gaan beginnen waar hij je zou vernietigen als je niet dicht bij het wachttorengenootschap bleef. 

In beide religies werd geen genade van de Here Jezus gepredikt. 

Nu was ik dus in mijn zoektocht zelf bezig een beeld van God te krijgen. En langzaam aan kreeg ik een beeld van een God van liefde. Zelfs dat de liefde in alle slechtheid te vinden was en dat alles goed moest zijn.  

Ik stond onder de douche. En daar gebeurde er iets met mij. Er kwam iets over mij wat ervoor zorgde dat ik alle verdriet eruit huilde . Wat ik voelde was alleen maar liefde. Ik voelde me aanvaard en geaccepteerd . Ik voelde de volgende woorden : Ja , ik was wel een kind van God. Daar vond ik een Vaderhart. 

Maar , omdat ik nog steeds niet goed richting had bepaald was ik me er eigenlijk niet van bewust dat het God zelf was die door de  Heilige Geest mij dit liet voelen en me ervan overtuigde dat ik helemaal niet afgeschreven was. Iets wat ik blijkbaar diep van binnen wel voelde. 

Het was een hele hoge en liefdevolle ervaring. Het was iets wat me kracht gaf maar het was toen ook iets waarvan ik dacht dat dit in mij zelf zat . Ik schommelde eigenlijk tussen buiten mezelf en in mezelf , op zoek naar de definitie van God en Godsbeeld. Maar dat het een Heilige ervaring was wat ik ook als een doop in geestelijke zin bezag , stond wel vast voor mij. 

Kon ik dit moois toch maar delen met mijn familie. Met mijn man kon het niet echt want hij was geen diepganger en zou er helemaal niets van begrijpen. Dat vond ik erg frustrerend. 

Nog steeds maakte mijn eigen geest overuren. Ik kon gewoon niet stoppen met denken. Alleen in het weiland als ik met mijn hondje , teckeltje Bennie , wandelde kwamen mijn diepe gedachten over het leven en het begrijpen daarvan tot prachtige beelden en eenheid. Ik stelde me dan ook altijd voor dat mijn oma als engel naast me wandelde. Want met haar voelde ik ook altijd een diepe verbondenheid. Ik noemde het weiland ook heilige grond. In de natuur voelde ik me tenminste wel verbonden. 

In die tijd ben ik ook nog , voor mijn ervaring onder de douche  , bij een workshop geweest over hooggevoeligheid. Want daar herkende ik me nog het meeste in. Toch ging ik daar niet vrij en bevrijd van naar huis toe. Nee , ik had het liefst door het begrip daar , alleen maar gehuild. Maar dat zou ik nooit doen dus hoopte ik het op en hield alles binnen in mij. Pas in de auto liet ik het wat gaan. 

" Hear me asking

Where do I belong?
Is there a vision
That I can call my own?

Show me, I'm
Looking for a reason
Roamin' through the night to find
My place in this world
My place in this world
Not a lot to lean on
I need your light to help me find
My place in this world
My place in this world " 

Michael W Smith  lied onderaan deze pagina ! 

Volgend deel :  brieven.webnode.nl/news/a2010/